ให้ความรู้เกี่ยวกับแมงมุมปู

ผึ้งบัมเบิลบีเรียนรู้ที่จะหลีกเลี่ยงผู้ล่าที่พรางตัวด้วยการเสียสละความเร็วในการหาอาหารเพื่อการตรวจจับผู้ล่า นักวิทยาศาสตร์จาก Queen Mary แห่งมหาวิทยาลัยลอนดอนกล่าว หนึ่งในผู้ล่าหลักของแมลงภู่คือแมงมุมปู แมงมุมปูล่าแมลงผสมเกสร เช่น ผึ้งและผีเสื้อด้วยการนอนรอบนดอกไม้ และเหยื่อของพวกมันจะมองเห็นได้ยากเป็นพิเศษ เพราะพวกมันสามารถเปลี่ยนสีเพื่อให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อม ดร. Tom Ings และศาสตราจารย์ Lars Chittka จาก Queen Mary's School of Biological and Chemical Sciences ต้องการค้นหาว่าแมลงภู่สามารถเรียนรู้ที่จะหลีกเลี่ยงแมงมุมปูเหล่านี้ได้หรือไม่ การศึกษาของพวกเขาซึ่งได้รับทุนสนับสนุนจาก NERC และตีพิมพ์ในวารสาร Current Biology แสดงให้เห็นว่าการวิ่งเข้าหาแมงมุมส่งผลต่อรูปแบบการหาอาหารของผึ้งอย่างไร ดร. อิงส์และทีมของเขาอนุญาตให้ฝูงผึ้ง (Bombus terrestris) ออกหากินในทุ่งดอกไม้ประดิษฐ์ใน 'เวทีการบิน' ซึ่งมี แมงมุมปู 'หุ่นยนต์' แมงมุมบางตัวถูกซ่อนไว้อย่างดี บางตัวมองเห็นได้อย่างชัดเจน เมื่อใดก็ตามที่ผึ้งร่อนลงบนดอกไม้ซึ่งมีแมงมุมหุ่นยนต์อยู่ แมงมุมจะ 'จับ' ผึ้งด้วยการดักจับผึ้งสั้นๆ ระหว่างก้ามปูโฟม 2 อัน ก่อนที่จะปล่อยให้เป็นอิสระเพื่อออกหาอาหารต่อไป ทีมงานใช้ซอฟต์แวร์ติดตาม 3 มิติเพื่อติดตามการเคลื่อนไหวของผึ้ง และพบว่าผึ้งที่ถูกจับโดยแมงมุมพรางตัวทำให้เที่ยวบินตรวจสอบที่ตามมาช้าลง แม้ว่าพวกมันจะสูญเสียเวลาในการหาอาหารอันมีค่าไปโดยช้าลง แต่พวกมันก็มีแนวโน้มที่จะตรวจจับได้อย่างแม่นยำว่ามีแมงมุมปูซ่อนอยู่หรือไม่ นอกจากนี้ ผึ้งที่ถูกแมงมุมแอบจับไปเมื่อวันก่อนสองสามครั้งมีพฤติกรรมราวกับว่าพวกมันเห็นแมงมุมในที่ที่ไม่มี นั่นคือ พวกมันปฏิเสธโอกาสที่จะหาดอกไม้ที่ปลอดภัย 'เผื่อไว้' และระวังตัวมากกว่าผึ้ง ซึ่งถูกแมงมุมตัวฉกาจฉกรรจ์กว่าจับไว้ ดร. อิงส์ให้ความเห็นว่า: "น่าแปลกใจที่การค้นพบของเราชี้ให้เห็นว่าแมงมุมไม่มีประโยชน์ในการพรางตัว อย่างน้อยก็ในแง่ของอัตราการจับเหยื่อ การพรางตัวของแมงมุมไม่ได้เพิ่มโอกาสที่แมลงภู่จะถูกจับหรือลดอัตราการจับ ซึ่งผึ้งเรียนรู้ที่จะหลีกเลี่ยงผู้ล่า แต่ผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่าผึ้งที่พบแมงมุมพรางตัวนั้นแย่กว่าในแง่ประสิทธิภาพการหาอาหารที่ลดลง"